Λουντέμης, Μενέλαος

(Κωνσταντινούπολη 1915 – Αθήνα 1977). Λογοτέχνης. Εμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας το 1934 και έγραψε σημαντικό αριθμό έργων (διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα): Τα πλοία δεν άραξαν (1938), Γλυκοχάραμα (1944), Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (1946), Καληνύχτα ζωή (1946), Συννεφιάζει (1947), Βουρκωμένες μέρες (1953), Κραυγή στα πέρατα (1954), Οι κερασιές θ’ ανθήσουν και φέτος (1956), Τραγουδώ για την Κύπρο (1956), Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα (1956), Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (1957) κ.ά. Υπήρξε επίσης συγγραφέας αξιόλογων δοκιμίων, όπως τα Λυράρης – Μαλακάσης και Κονταρομάχος – Βάρναλης. Το έργο του βασιζόταν σε αυτοβιογραφικά βιώματα και κατέληγε σε ευρύτερες συνθέσεις, στις οποίες είναι εμφανής τόσο η αφηγηματική και ψυχογραφική ικανότητά του όσο και η ευχέρεια της προβολής κοινωνικών καταστάσεων των ασθενέστερων τάξεων. Ο Λ. συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και εξορίστηκε την περίοδο 1948-56 για τις αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις του. Το 1956 εξελέγη μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ειρήνης, ενώ έζησε στη Ρουμανία κατά τα έτη 1959-75, για να επαναπατριστεί τελικά. Μετά τον θάνατό του, η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών καθιέρωσε το βραβείο Μενέλαου Λουντέμη, που απονέμεται κάθε χρόνο σε πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Ο Λ., παρά το γεγονός ότι υπήρξε πολυγραφότατος –συχνά εις βάρος της ποιότητας– έχει γράψει ορισμένες από τις ωραιότερες σελίδες της νεοελληνικής πεζογραφίας της εποχής του. Είχε τιμηθεί με το κρατικό βραβείο πεζογραφίας. Ο πεζογράφος και ποιητής Μενέλαος Λουντέμης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).